Το γλυκάκι αυτό είναι παραδοσιακό των Σερβίων {Κοζάνης}. Το λένε και Τζιάμ Πιλάφ. Σύμφωνα με τις κυρίες της αυλής {γειτονιάς} είναι κατάλοιπο της Τούρκικης κουζίνας. Το φτιάχνουν συνήθως όταν γεννιέται ένας άνθρωπος, προσφορά στη λεχώνα για να κατεβάσει γάλα αλλά και όταν τον "ξεπροβοδίζουνε" για να είναι γλυκό το ταξίδι της λησμονιάς. Εγώ πάντως το φτιάχνω γιατί μ' αρέσει, το ίδιο και στα παιδιά μου. Εκτός αυτού είναι και πολύ εύκολο. Οπότε αν ορέγεστε για κάτι γλυκό και νηστίσιμο μαζί, ορίστε το γλυκάκι σας.
Υλικά
1/2 κούπα ρύζι νυχάκι ή καρολίνα ή ότι ρύζι έχουμε
1 1/2 κούπα νερό
1/2 κούπα ζάχαρη
μια τσιμπιά αλάτι
2 φωλίτσες φιδέ
1 κ.σ βούτυρο
Εκτέλεση
Βράζουμε σε μια κατσαρόλα το ρύζι μας με το νερό, το αλάτι και τη ζάχαρη σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να μαλακώσει το ρύζι {δεν αφήνουμε το ρύζι να πιεί όλο το νερό, πρέπει να έχει λίγο στον πάτο της κατσαρόλας μας για να μην είναι τελείως ξερό το γλυκό μας}
Σε ένα τηγάνι λιώνουμε το βούτυρο και προσθέτουμε το φιδέ. Ανακατεύουμε συνέχεια γιατί εκεί που θα είναι άσπρος ο φιδές ξαφνικά θα τον δούμε να μαυρίζει, οπότε πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή. Θέλουμε να καβουρντιστεί ο φιδές να πάρει κανελί χρώμα, όχι μαύρο και να γίνει κρατσανιστός.
Τέλος προσθέτουμε το φιδέ στο ρύζι, ανακατεύουμε και είναι έτοιμο.
Εμάς μας αρέσει ζεστό και με μπόλικη κανέλα φυσικά.
Τα πρώτα μου βήματα στη μαγειρική τα έκανα αφού παντρεύτηκα {μιλάμε, όχι αβγό να βράσω ήξερα, δεν μπορούσα να κατανοήσω η χριστιανή πως γίνεται να κολλήσουν τα μακαρόνια από τη στιγμή που κολυμπάνε στο νερό!! και άλλα ευτράπελα}. Τα σοβαρά πλέον βήματα στο θαυμαστό κόσμο της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής άρχισα να τα κάνω αφότου έγινα μητέρα. Αποφάσισα πως ήθελα να προσφέρω στα βλασταράκια μου σπιτικό φαγητό, καλομαγειρέμενο από τα χεράκια μου. Έτσι άρχισα δειλά, δειλά να προσπαθώ να φτιάξω οτιδήποτε θεωρούσα πως έπρεπε να φάνε τα παιδιά μου με την αμέριστη τηλεφωνική βοήθεια της μητέρας μου. Από τα πρώτα λοιπόν φαγητά που έδωσα στα μωρά μου, όταν μπορούσαν να μασήσουν πλέον, ήταν η πίτα και μάλιστα η σπανακόπιτα. Δεν θα πω πως ήταν όλα εύκολα αλλά ήμουν αποφασισμένη να μην αποθαρρυνθώ από τις όποιες αποτυχίες μου. Έφτασα λοιπόν σε ένα σημείο να γνωρίζω να μαγειρεύω αλλά ποτέ δεν επαναπαύομαι ούτε απορρίπτω χωρίς δεύτερη σκέψη όποια καλοπροαίρετη συμβουλή με πλησιάσει.
Υλικά για το φύλλο {μεγάλο ταψί}
3 νεροπότηρα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 νεροπότηρο χλιαρό νερό + 1/2 επιπλέον
1 κ.σ. αλάτι
1/4 της κούπας ελαιόλαδο
1 πλάκα Βιτάμ για άλειμμα
Για τη γέμιση
1 γιαούρτι αγελάδας
4-5 αβγά
1/4 της κούπας γάλα
400 γρ. φέτα
μια τσιμπιά αλάτι
2-3 κ.σ. λιωμένο βιτάμ
Εκτέλεση
Προετοιμάζουμε τα υλικά και τα σκεύη μας. Λιώνουμε το Βιτάμ σ' ένα μικρό βαθύ μπολ και μαζί έχουμε το πινέλο μας. Σε δυο ρηχά πιάτα στρώνουμε δυο μεγάλα φύλλα αλουμινόχαρτο και βάζουμε στην άκρη. Καθαρίζουμε τον πλάστη και το πλαστήρι μας. Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Χτυπάμε ελαφρώς τα αβγά, προσθέτουμε το γιαούρτι, το γάλα, το βιτάμ και τη φέτα σε τρίμματα. Αν η φέτα μας είναι αλμυρή μπορούμε να παραλείψουμε το αλάτι. Βουτυρώνουμε καλά το ταψί μας.
Ρίχνουμε τα 4 πρώτα υλικά μας {μόνο το 1 νεροπότηρο για αρχή και αν είναι στεγνή η ζύμη προσθέτουμε το επιπλέον, σιγά-σιγά} σε μια μεγάλη λεκάνη και πλάθουμε έντονα για 4'-5' μέχρι να πάρουμε μια ελαστική ζύμη που κολλάει ελαφρώς στα χέρια. Σκεπάζουμε και αφήνουμε το ζυμάρι να ξεκουραστεί για 15'.
Βγάζουμε τη ζύμη από τη λεκάνη, την τοποθετούμε στο πλαστήρι και πλάθουμε ξανά 2 με 3 φορές.
Χωρίζουμε τη ζύμη με τη βοήθεια ενός μαχαιριού σε μικρές μπαλίτσες, 12 μπαλίτσες για τη βάση και 10 για να καλύψουμε τη γέμιση. Οι μπαλίτσες μας πρέπει να είναι σκεπασμένες καθ όλη τη διάρκεια με μια νωπή πετσέτα για να μη ξεραθεί η επιφάνεια τους.
Παίρνουμε μια, μια μπαλίτσα {η Φλωρινιώτικη ντόπια ονομασία είναι
"πουπτσίνα"}, αλευρώνουμε τοπικά μαζί και τη μπαλίτσα, την πατάμε απαλά με την παλάμη μας και ανοίγουμε με
τη βοήθεια του πλάστη σε μικρά φύλλα, με διάμετρο περίπου 15cm.
Όταν ανοίγουμε τη μπαλίτσα σε φύλλο, την περιστρέφουμε κάθε φορά και μαζί "σέρνουμε" από κάτω της την περίσσεια του αλευριού. Προσπαθούμε τα φύλλα να είναι διαμετρικά ίσα μεταξύ τους.
Με τη βοήθεια ενός πινέλου μαγειρικής βουτυρώνουμε την επιφάνεια του σχηματισμένου πλέον φύλλου μας και πάνω του
τοποθετούμε το επόμενο και ούτω καθεξής μέχρι να τοποθετήσουμε και τα 12 φύλλα το ένα πάνω στο άλλο. Το τελευταίο φύλλο το κάνουμε λίγο μεγαλύτερο και σκεπάζουμε μ' αυτό τα υπόλοιπα αλλά δεν το βουτυρώνουμε. Βάζουμε τη στοίβα μας αυτή στο πιάτο με το αλουμινόχαρτο, καλύπτουμε και τοποθετούμε στο ψυγείο. Την ίδια διαδικασία ακολουθούμε και με τις υπόλοιπες μπαλίτσες μας.
Μετά από 30' περίπου βγάζουμε από το ψυγείο την πρώτη στοίβα που
σχηματίσαμε {τη βάση δηλαδή}, αφαιρούμε από το αλουμινόχαρτο και βάζουμε στο αλευρωμένο
πλαστήρι μας. Σχηματίζουμε με τα δάχτυλα των χεριών μας επιφανειακές
τρύπες, αλευρώνουμε και αρχίζουμε το άνοιγμα του φύλλου με τον πλάστη μας για να
σχηματίσουμε ένα μεγάλο και ενιαίο πλέον φύλλο.
Το φύλλο αυτό που θα τοποθετήσουμε στη βάση του ταψιού μας το ανοίγουμε για να καλύψει επαρκώς και τα πλαϊνά του. Στρώνουμε το φύλλο στο ταψί μας με τη βοήθεια του πλάστη μας, το βουτυρώνουμε και αφού ανοίξουμε το δεύτερο φύλλο μας προσθέτουμε τη γέμιση.
Το δεύτερο φύλλο το ανοίγουμε περίπου όσο είναι το ταψί μας, το τυλίγουμε στον πλάστη και το τοποθετούμε πάνω στη γέμιση με ζιγκζαγκοτές κινήσεις.
Βουτυρώνουμε τα πλαϊνά της ζύμης, κολλάμε τις άκρες του πάνω φύλλου
στη βάση του κάτω {πάνω ακριβώς από τη γέμιση} και
σχηματίζουμε τον κόθορο.
Βουτυρώνουμε καλά την επιφάνεια της πίτας μας {με βοηθάει η Ειρηνούλα μου, η οποία μάλιστα ανοίγει και φύλλο} και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200c για περίπου 3 τέταρτα της ώρας. Κατά τη διάρκεια του ψησίματος παρακολουθούμε εάν φουσκώσει η ζύμη μας {καλή ένδειξη}. Σ' αυτή τη περίπτωση τρυπάμε προσεκτικά την επιφάνεια με ένα πιρούνι να ξεφουσκώσει.
Η συγκεκριμένη μέθοδος παρασκευής σπιτικού φύλλου μπορεί να είναι λίγο κουραστική αλλά το αποτέλεσμα ανταμείβει στο έπακρο. Το φύλλο γίνεται απίστευτα τριφτό και κρατσανιστό. Σας παροτρύνω να τη δοκιμάσετε και μη σας αποθαρρύνει το χρονοβόρο του θέματος.
Καλή μας όρεξη. Η πίτα αυτή μπορεί να καταψυχθεί είτε ψημένη {τα κομμάτια που περίσσεψαν τα τυλίγουμε ένα, ένα σε πλαστική μεμβράνη και μετά όλα μαζί τα τοποθετούμε στην ειδική για την κατάψυξη σακούλα} είτε άψητη {αντί να τη φουρνίσουμε, καλύπτουμε το ταψί με
αλουμινόχαρτο, το βάζουμε στην κατάψυξη και όταν έρθει η ώρα για ψήσιμο
η πίτα πάει κατευθείαν στο φούρνο χωρίς να την αποψύξουμε απλά θα χρειαστεί λίγη ώρα παραπάνω να ψηθεί}. Όσο για τη γέμιση αυτή μπορεί να γίνει με ότι τραβάει η όρεξη μας, νηστίσιμη ή αρτύσιμη. Δοκιμάστε και τη Σπανακόπιτα, τις Ατομικές Πιτούλες και την Κιμαδόπιτα.
Στο σπίτι μας αγαπάμε πολύ τις φακές. Αν μάλιστα συνοδεύονται από καπνιστή ρέγγα, τότε ζητάμε και δεύτερο πιάτο. Η ετοιμασία τους είναι πανεύκολη και είναι ακόμη πιο νόστιμες την επομένη. Υλικά
250γρ. φακές
2 ώριμες ντομάτες ή 1/2 κούπα χυμό ντομάτας
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες
1 φύλλο δάφνης
1/2 κούπα ελαιόλαδο
1 κ.σ. πελτέ
2 λίτρα βραστό νερό
αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Βάζουμε τις φακές σ' ένα πιάτο και τις καθαρίζουμε από τυχόν πετρίτσες ή άλλες βρωμίτσες. Τις ξεπλένουμε καλά σ' ένα τρυπητό και τις ρίχνουμε σε βαθιά κατσαρόλα.
Προσθέτουμε το βραστό νερό, τις πολτοποιημένες ντομάτες ή το χυμό ντομάτας, το κρεμμύδι, τις σκελίδες σκόρδου, το φύλλο δάφνης, το λάδι, τον πελτέ {τον προσθέτουμε μόνο αν χρησιμοποιήσουμε φρέσκια ντομάτα} και το αλατοπίπερο { ρίχνουμε λίγο αλάτι στην αρχή και κατά τη διάρκεια του βρασμού δοκιμάζουμε και προσθέτουμε αν θέλουμε}.
Αφήνουμε τις φακές να βράσουν σε μέτρια προς δυνατή φωτιά για περίπου 3 τέταρτα της ώρας. Ελέγχουμε κατά διαστήματα αν έχει σωθεί το νερό και προθέτουμε αν χρειαστεί, πάντα βραστό όμως για να μη διακόψουμε το βασμό.
Τα τελευταία 10' ξεσκεπάζουμε την κατσαρόλα και δυναμώνουμε τη φωτιά. Αυτό το κάνουμε για να χυλώσουν οι φακές.
Το ότι δεν ρίχνω το πρώτο νερό είναι προσωπική επιλογή. Απλά θεωρώ πως οι φακές γίνονται πιο νόστιμες κατά αυτόν τον τρόπο και δεν χάνονται οι όποιες βιταμίνες.
Τη σαντιγύ τη χρησιμοποιώ ως επί το πλείστον σαν γέμιση σε τούρτες και ιδιαίτερα σε παιδικές. Τα μικρά παιδιά τη λατρεύουν {και οι μεγάλοι δεν πάνε πίσω}. Μια μικρή δεσποινίς μάλιστα μου είπε μπράβο {δις} για το παγωτό που έβαλα στην τούρτα. Η παρασκευή της δεν είναι δύσκολη αλλά όταν άρχισα να τη χρησιμοποιώ είχα τις επιφυλάξεις μου όσoν αφορά τη σταθερότητά της. Διαπίστωσα λοιπόν πως αν την έχω χτυπήσει όσο αυτή χρειάζεται τότε κρατάει τον όγκο της ακόμη και ανάμεσα σε τρεις στρώσεις παντεσπάνι. Κρατάει καλά και στο στολισμό μιας τούρτας και μπορεί να χρωματιστεί. Τη σαντιγύ μου τη φτιάχνω με κρέμα γάλακτος. Μου αρέσει η κρέμα γάλακτος γιατί η σαντιγύ της γίνεται αεράτη, ελαφριά χωρίς να αφήνει εκείνη την βαριά αίσθηση βουτύρου στα χείλη. Εκτός από τούρτες, η σαντιγύ αυτή μπορεί να ακομπανιάρει πολύ ωραία και μια σοκολατίνα, μια μηλόπιτα, ένα απλό κέικ, τον καφέ μας.
Τοποθετούμε το μεταλλικό μπολ μαζί με τους αναδευτήρες στην κατάψυξη για 20΄.
Χύνουμε την κρύα κρέμα γάλακτος {κατευθείαν από το ψυγείο} στο παγωμένο μας μπολ.
Χτυπάμε αρχικά με μικρή ταχύτητα {προσοχή πιτσιλάει} και σταδιακά αυξάνουμε μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται στην επιφάνεια φυσαλίδες οπότε προσθέτουμε την άχνη. Μπορούμε να προσθέσουμε άχνη ανάλογα με το πόσο γλυκιά θέλουμε την σαντιγύ μας.
Σταδιακά η σαντιγύ θα αρχίσει να αποκτάει όγκο. Συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να δούμε να χωρίζει το μείγμα μεταξύ του και να σχηματίζονται λοφίσκοι οπότε και σταματάμε. Συγκεντρώνουμε το υλικό μας με τη σπάτουλα. Καλό είναι κατά τη διάρκεια ανάμειξης να μη σταματήσουμε το μίξερ.
Η όλη διαδικασία δεν διαρκεί πάνω από 3΄-4΄, αυτό όμως θα εξαρτηθεί και από την ισχύς του μίξερ που διαθέτουμε. Με ένα μίξερ π.χ. 200W ίσως να χρειαστεί λίγο περισσότερο χρόνο {το δικό μου είναι 450W}.
Αυτή είναι η βασική συνταγή της σαντιγύς. Μπορεί να αρωματιστεί με βανίλια, να γίνει σοκολατένια, φραουλένια...
Ετοιμάσαμε με τα παιδιά ένα εβδομαδιαίο πλάνο μαγειρέματος και άφησα σ' αυτά την πρωτοβουλία να αποφασίσουν τι θα τρώμε την κάθε μέρα {ευκαιρία να γλιτώσω από τα "μα εγώ δεν ήθελα αυτό το φαγητό", "και ναι μαμά εσύ μαγειρεύεις ότι αρέσει στην Ειρήνη ή στο Ζήση" ή "πότε θα μου κάνεις το τάδε φαγητό" και διάφορα τέτοια τινά}. Κολλήσαμε το πρόγραμμα στο ψυγείο και ξέρει ο καθένας τι να περιμένει για μεσημεριανό. Το πρόγραμμα για σήμερα λοιπόν "λέει" φασολάδα, την οποία αγαπούν και τα δυο μου παιδιά. Ουφ!
Υλικά
500γρ. φασόλια Πρεσπών
1 μεγάλο κρεμμύδι περασμένο στο μούλτι
3 μεγάλα καρότα κομμένα σε ροδέλες
1/2 κούπα συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας
1/2 κούπα ελαιόλαδο
1 τσιμπιά μπούκοβο
μια χούφτα ψιλοκομμένο σέλινο
αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Μουλιάζουμε από βραδύς τα φασόλια σε ένα μεγάλο μπολ με νερό.
Ξεπλένουμε και ρίχνουμε τα φασόλια στη χύτρα ή την κατσαρόλα μέσα στην οποία θα μαγειρέψουμε το φαγητό μας {προσωπικά για τη φασολάδα χρησιμοποιώ τη χύτρα ταχύτητος}.
Γεμίζουμε το σκεύος μας με τόσο νερό, όσο να "κολυμπάνε" άνετα τα φασόλια μέσα σ' αυτό {το πρώτο νερό δεν το πετάω, μαγειρεύω ως έχει}.
Προσθέτουμε το κρεμμύδι, τα καρότα, το χυμό ντομάτας, το λαδάκι, το μπούκοβο, το σέλινο, αλάτι και πιπέρι, όλα τα υλικά δηλαδή.
Σφραγίζουμε τη χύτρα και βράζουμε για 20΄ στο 5 {η κουζίνα μου είναι διαβαθμισμένη από το 1-9}. Μετά το 20λεπτο ανοίγουμε τη χύτρα και συνεχίζουμε το βράσιμο χωρίς καπάκι στο 9 για 10΄ περίπου μέχρι να χυλώσει το φαγάκι μας. Για μια συμβατική κατσαρόλα ο χρόνος βρασμού εξαρτάται από το πόσο βραστερά είναι τα φασόλια μας. Μπορούμε να υπολογίσουμε περίπου στα 3 τέταρτα σε μέτρια φωτιά.
Τα φασόλια μας τα τρώμε συνοδεία φέτας και τσούσκας φυσικά. Και με αρκετά φρέσκο ψωμάκι για να βουτάμε στο ζουμάκι.
Καλή μας όρεξη.
Η ποσότητα της φασολάδας που φτιάχνω είναι περισσότερη απ' όση τρώμε σένα γεύμα. Την υπόλοιπη την χωρίζω σε ατομικές μερίδες και τις βάζω στην κατάψυξη για μέρες δύσκολες.
