Ελλάδα

Βλέποντας, ακούγοντας και ζώντας όλα αυτά που διαδραματίζονται στη χώρα μου δεν μπορώ και δεν θέλω άλλο να μένω αμέτοχη. Το δυστύχημα είναι πως δεν γνωρίζω πως μπορώ να διαμαρτυρηθώ {εντάξει.. ξέρω.. άλλος θα πει κάνε εκείνο και άλλος κάνε τάλλο και άλλος κάνε το παράλλο...}.
Θέλω όμως να ακουστεί η φωνή μου, θέλω να ακουστεί η αντίθεσή μου και η αγανάκτησή μου. Θέλω να γίνει αντιληπτό πως δεν είμαι απλώς είναι νούμερο στο δημογραφικό μας χάρτη. Θέλω να πάψουν να με θεωρούν άβουλη. Θέλω εγώ η ίδια να πάψω να με θεωρώ άβουλη. Θέλω ένα μέλλον για τα παιδιά μου, για μένα αλλά και για σένα. Θέλω να συνεχίσω να ονειρεύομαι {φυσικά και δεν έχω πάψει ποτέ να ονειρεύομαι όσο δύσκολες και αν είναι οι καταστάσεις} και να κάνω όνειρα τρανά. Θέλω και μου αρέσει να παλεύω, ο αγώνας μου όμως να μην είναι μάταιος. Θέλω αυτή η Ελλάδα με τη μια χούφτα ανθρώπους της {γιατί τόσοι είμαστε} να αναθεωρήσει και να ρισκάρει επιτέλους για το Γενικό Καλό.
Μη με παρεξηγήσετε. Αυτά και πολλά άλλα είναι τα θέλω μου. Όχι τα δικά σας. Εγώ απλά είμαι η Στέλλα, η μητέρα του Ζήση και της Ειρήνης και σύζυγος του Χρήστου, οι σπουδαιότερες ιδιότητές μου. Είμαι οπαδός, το παραδέχομαι, και χρειάζομαι έναν ή μια ηγέτη που θα με κάνει να πιστέψω σε αυτόν-ή, θα με εμπνεύσει, θα είναι ειλικρινής και θα έχει ακόμα περισσότερα θέλω. Άραγε υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι;;  Μήπως ονειροβατώ; Ίσως..

Επειδή είναι μια μαγειρική σελίδα δεν μπορούσα παρά να φτιάξω κάτι σχετικό με την ανάρτηση αυτή. Ζητώ συγνώμη κιόλας σε όσους περίμεναν να δουν κάποια συνταγή.
Η Τούρτα 'ΕΛΛΑΔΑ που Ματώνει' νομίζω πως αντικατοπτρίζει τον συναισθηματικό μου φόρτο και την αγωνία μου.
Δεν θέλω πλέον να εύχομαι μόνο..

Σημαία
Της πατρίδας η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό.

Κυματίζει με καμάρι
Δεν φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό.

              Μια Περήφανη Ελληνίδα